Aman Tanrım dizini çok beğendim??. Çılgınca delice birşey yapmışlar. Mini dizi ama her 3 bölümden bir farklı anlamlarla karşılaşıyor izleyici. Böyle bölümlere bu kadar anlamlı sahneler katmak zor gerçekten. Bu anlatmak istedikleri yolla gidecek derken benzer, farklı konulara değiniyorlar ve bu sayede ters köşe yapıyorlar. Sonu komple ters köşe?. Zaten ilk izlediğinizde böyle gerilim filmlerine has kendinizce birşeyler düşünüyorsunuz ya öyle tahmin ediyorsunuz yanılıyorsunuz sonra yine haklı böyle gidiyor sonu onlardan hangisiyle bitiyor izlerseniz anlarsınız??. Ama sonunu böyle beklemezdim çünki bu yaptıkları ile yine farklı bir mevzu ile yarım kalmış gibi bitiriyorlar. Dizi beklediğim gibi ilgi görmemiş sanırım ama imbd puanı güzel. Oyunculuk mükemmel(şu genç çocuğu nerde görmüştüm diyordum Tracer dizisinde?). Dizi ve filmlerde soğuk renkleri filtre olarak kullanmak, karanlık tonlar pek hoşuma gitmez ama dizinin çekiliş kalitesi çok iyi diye sevdim. Akıcı bir dizi. Şimdi gelelim asıl meseleye dizide bize ne anlatmak istemişler. Dizileri zaten bu anlatmak istenilenler bakımlı yapıyor. Hani dedim ya farklı konular işlenmiş: İlk izlenimde böyle çılgınca, hatta eğlenceli geldi acaba ne olacak diye, oyuncular o kadar güzel rol yapıyordu ki suç sahnelerinde bile onlarla birlikde gülüyordum be dedim ahanda psikolojim bozuldu? annem bana bi acayip bakıyordu?? neyse şaka bir yana. Mevzuyu çok beğendim diye evdekilere aktarıyordum, biz böyle manyak, farklı tür insanlar gördüğümüzde iyi gözleleriz aslında onlara tanık olmak hayatda bile bizde merak uyandırıyor. Niye böyleler, nasıl oldu falan. Senari aslında kara mizah üzerine kurulu, ama öyle görülmeye bilir alakası yok dersiniz. Bu arkadaşın iş yerinde, etrafda insanlardan gördüğü psikolojik tesirin gücü yaşadığı yerdeki tuhaf insanlardan gördüğü münasebet ile karşılaştırılıyor hatta benzetme var. Hepimizin hayatının bir kısmında öyle gergin olduğumuz, suçu birine atmaya çalıştığımız dokunsalar patlayacağımız anlar oluyor ki, bunlarda zaten etrafımızda olan insanların payı var. İlk kısım bunu anlatıyor. İkinci kısım daha çok bu olanlardan sonra kendini toparlama insan olmadığını unutmama kısmı. İnsan kendi başına gelen olaylara pek önem vermez ve farkında olmaz, ama sevdikleri, etrafındakı ve diğer insanlara karşı hep hassas davranır. Onlar aynı olayları yaşasalar, daha önem verir ve aniden farkına varır. İnsanı insan yapan da bu özelliktir. Yardımlaşma, paylaşma, marhemet insana mahsus özellik "insan gibiler" de olmaz malesef. İlk bölümlerde çok önemli değil ya diyorsunuz ama sonra endişeleniyorsunuz ki, bunlar insan değil be boşuna?. Ben şahsen öyle hissetdim, yani hassas insanlar izlemesin derim. Tüm gösterilmeye çalışılan bu psikoloji tesirlere ancak hak yerine gelecek diye dayanmak mümkün zaten. Gerçek hayatda başınıza gelirse tabi?. Dizinin sonu bu düşüncelerim ve anlatılmak istenilenlerle beraber farklı bir renk alıyor. Ters köşeden sonra anlıyorsunuz ki, senarist yeni konuya gelmiş: Kötü, iyi niyet insanın öz içinde. İlk bölümlerden kahramanın başına gelenler sadece onun kendisiyle imtihanı gibi gösterilmiş. Karşında ne tür insan olursa olsun asıl mesele senin nasıl kalmağın ve niyetini korumağın tüm olay bu. Tabi bu insanlıkdan çıkmışlara aman başımın tacı gel hayatımı mahv et demek değil tabi hak ona yerini verecek zaten o başka mesele. Sahnelerin birinde manyaklardan birinin ölüm anında bile birini niye öldüremedi diye isteyişi zaten bu tür insanların gerçek niyetini ortaya döküyor karakter böyleyse ne yap et düzelmez zaten, üzücü aslında. Ters köşe yapılması ve tüm konuların bir sahne ile değişmesine rağmen senarist yukarıda yazdığım insanlıkla bağlı gerçekleri izleyiciye sunmuş zaten, bu güzel. Acayip diziydi tavsiye ederim ama bu yazdıklarımı düşünecek haldeyseniz yapın yoksa kafayı yersiniz?? ya da bazı izleyicilere sıradan manasız da gele bilir. Ama hiçbirşey düşünmeden öylesine başlarsanız eğlenceli, çılgınca, korkulu, gerilimli birşey olur her halde izleyin bence?